این حرفو تو وبلاگ یه خانوم دیدم . خیلی برام جالب بود .

چادر من
چادر من ، لباس متهمان در دادگاه یا در زندان نیست
چادر من ، برای نشان دادن فقر در سریال ها و فیلم ها نیست
چادر من ، فقط برای رفتن به اماکن زیارتی نیست
چادر من، تاج بندگی من است

تا حالا دقت کردید که توی خیلی از سریال های تلویزیون وقتی می خوان یه خونواده ی فقیر و زیر سطح متوسط رو نشون بدن اونو رو با چادر نشون میدن؟؟؟
واقعا چرا مدیران صدا و سیما و فیلم سازان اینقدر نسبت به این نکات بی تفاوت هستند؟

ما در روش تربیتی دو اشکال داریم :

1 - این که آگاهی ها و شناخت ها را بسته بندی می کنیم و از دیده های خودمان می گوییم و یافته ها را صادراتی می فرستیم . 

از روش هایی که ما را به شناخت ها رسانده اند حرفی نمی زنیم و دید نمی دهیم .

2 - دردناک تر این که ، این بسته بندی ها را لااقل زمینه سازی هم نمی نماییم . کاسه ها را پاک نکرده ، از شیر سرشار می سازیم و در نتیجه مسمومیت می آفرینیم و نه تنها صاحب کاسه که هر مهمان محتاجی را به رختخواب می سپاریم و به مرگ می دهیم . 

مسئولیت و سازندگی استاد صفایی

روزهای زیبا و پر برکت ماه شعبان 

ماهی که پیامبر اکرم(ص) آنرا ماه خویش خوانده است
اکنون در مشهد مقدس و در جوار حرم مطهر امام رضا(ع) هستم
و خوشنود از لطف پروردگار که در این مکان پاک آن هم در هنگامه اعیاد مبارک میلاد امام حسین(ع) و حضرت ابوالفضل و امام سجاد(ع)
اینجاحضور امام فضای شهر را آنقدر پاک و دلپذیر کرده است که گویی همه اینجا آشنایان تو اند
وقتی اذن دخول را می خوانی دلت پر می کشد به آسمان
و وقتی ضریح طلایی امام رضا(ع) را می بینی دیگر نمی دانی در کجا هستی دیگر تمام وجودت می شود التماس و شوق
و چه زیباست وقتی دلت در هنگام نماز می شکند و دیگر هوای دوست می کنی و شوق دیدار داری
اینجاست که می فهمی چقدر این هستی دلتنگ امام زمان (عج) است
اما ای امان از هنگامی که از حرم می خواهی بیرون بروی
مثل گلی هستی که دارد از ریشه کنده می شود
ای کاش که دلت را بگذاری
آنوقت دیگر ریشه ات همیشه هست
ریشه ای پر از ایمان پر از عشق