به نام وجودی که همه وجودم از اوست

این متن پاسخی به سخنرانی یکی از مسئولین اسبق دانشگاه صنعتی اصفهان در یکی از برنامه های دانشگاه می باشد :

رهبر معظم انقلاب، امام خامنه ای (مد ظله) می فرمایند : امروز زنده نگه داشتن نام و یاد شهدا کم تر از شهادت نیست .
ما نیزهمگی بر ارزش و مقام شهید و جانباز و مجاهد به خوبی آگاهیم . می دانیم که اگر در هشت سال دفاع مقدس اینان نبودند، امروز باید دشمن را در خانه های خود می دیدیم .
هشت سال دفاع مقدس آزمونی بزرگ و تاریخی برای ملت ما بود . در این آزمون عده ی زیادی مردود شدند . خیلی ها که از اسلام و ایران سخن می گفتند وقتی کار به جنگ و خون کشید ، عرصه را خالی کردند . امروز نیز همین افراد ادعا می کنند که ما نباید جنگ را ادامه می دادیم و باید صلح می کردیم .
البته در این میان عده ی زیادی نیز سربلند شدند و یا به درجه ی رفیع شهادت نائل آمدند یا زنده مانده اند تا امروز دوباره در آزمون ورودی مدرسه ی شهادت شرکت کنند .

هم اکنون که سال ها از جنگ می گذرد ، وظیفه ی ما چیست ؟ آیا وظیفه ی ما چیزی جز زنده نگه داشتن یاد این عزیزان و قدردانی از بازماندگان است ؟
آری . ما و فرزندان ما و نسل های بعد از ما ، همگی باید قدردان نسلی باشیم که مردانه ایستادند تا ما امروز بایستیم . 
به همین دلیل است که به بهانه های مختلف به دست بوسی خانواده ی معظم شهدا می رویم و به همین دلیل است که هر سال با برگزاری یادواره های مختلف سعی در زنده نگه داشتن نام این عزیزان داریم . 

البته نباید فراموش کنیم که عده ی زیادی نیز هستند که توفیق شهادت نداشته اند و بنا به حکمتی امروز زنده اند . عده ی زیادی از رزمندگان هنوز در جامعه حضور دارند . بعضی از این عزیزان جانباز هستند و برخی آزاده . البته تعداد کثیری نیز هر چند که از جنگ یادگاری در بدن ندارند ولی آن روزگار مردانه در برابر هجوم دشمن ایستادند .
و وظیفه ی ما قدردانی از تمام این عزیزان است .

اما در این میان نکته ای هست که جای درنگ دارد و آن طلبکار بودن یا نبودن این عزیزان است !!!
همگی بر لزوم دست بوسی و قدردانی از زحمات این عزیزان واقفیم ولی باید ببینیم آیا آن ها می توانند امروز از ما طلبکار باشند ؟؟؟
چیزی که مسلم است این است که آن ها برای خدا و در راه خدا پا به عرصه ی نبرد نهادند و اجر آنان نزد خداوند منان محفوظ است . البته آن ها نیز انتظاراتی دارند .
یک مادر شهید نمی تواند ببیند که امروز ما با رفتار خود خون فرزند دلبندش را پایمال می کنیم . این مادر حق دارد که از ما گله مند باشد . حق دارد از ما انتظار رفتار درست داشته باشد . یا یک فرزند شهید که فقدان پدر را تحمل کرده ، انتظار دارد جوانان امروز در مسیری حرکت کنند که ادامه دهنده خون شهدا باشد نه ضایع کننده خون آن ها .

آری . این حقیست که آن ها دارند ولی مسئله این جاست که آیا بیان این گونه مسائل درست است یا خیر ؟؟؟
اگر امروز رزمنده ای ادعا کند در زمان جنگ بسیاری از مردم در خانه های خود نشستند و ما جنگیدیم و به همین دلیل بر گردن شما حق داریم ، درست است یا نه ؟

در این جا مسئله درست بودن یا نبودنِ این گزاره نیست چون همه نیک می دانیم که حق با آن هاست ولی آیا این روحیه ی طلبکاری و بیان علنی آن درست نیست .
با بیان علنی این مطلب شاید ارزش و قرب شخص گوینده پایین بیاید زیرا که هر که در راه خدا قدم بردارد فارغ از نتیجه ، پیروز است .
آن ها نیز در راه خدا جنگیدند و پیروز شدند .
یکی از نشانه ی های اخلاص در عمل ، انتظار تشکر نداشتن از خلق خداست . وقتی انسان کاری را برای خدا کرد دیگر نیازی به تأیید و تشکر خلق ندارد چون خود خدا اجر و مزد او را می دهد .

البته در این جا یک نکته ی دیگر هم وجود دارد و آن این است که جنگ یک فتنه بود . فتنه ای که هم قبولی داشت و هم مردودی .
اما آیا کار به همین جا ختم می شود ؟ آیا دیگر خداوند انسان را آزمایش نمی کند ؟
پس از جنگ فتنه های به مراتب بزرگ تر و سخت تری پیش آمد و خیلی از قبول شدگان جنگ در این فتنه ها مردود گردیدند .

خیلی ها پس از درگذشت امام(ره) مسیر را گم کردند . درست شبیه افرادی که پس از رحلت پیامبر به دوران جاهلی خویش بازگشتند .
مگر نه این است که مهم ترین نکته ای که امام عظیم الشأن بر آن تأکید داشتن اصل ولایت فقیه و حفظ نظام اسلامی بود ؟؟؟ پس کجا رفتند وارثان و مدعیان سخنان امام ؟؟؟
افراد دیگری در فتنه های بعدی مردود شدند و هنوز هم این فتنه ها ادامه دارد و باز هم مردودی می گیرد . 

شمر(لعنت الله علیه) جانباز جنگ صفین بود اما در کربلا شمشیر به روی خون خدا کشید . این جاست که انسان می فهمد چرا عده ای نباید شهید شوند !
افرادی هستند که در یک میدان پیروز می شوند ولی به دلیل ضعف در ایمان باید زنده بمانند تا در میدان های بعد دوباره آزموده شوند .
به راستی بهشت را به بها می دهند نه به بهانه .
در فتنه ی 88 بسیاری را دیدیم که وارد عرصه ی پیکار گردیدند و مردود بیرون آمدند .
این جمله ی امام را باید با آب طلا نوشت : کلُّ یَومٍ عاشورا و کلُّ أرضٍ کربلا .
آری . درست است که ما در کربلای سال 61 هجری نبودیم ولی عاشورای ما امروز در سال 1390 شمسی و در این جاست . عاشورا هم چنان ادامه دارد و هم درِ باغ شهادت باز است و هم درِ جهنم . انتخاب با ماست .

إن حزب الله هم الغالبون
حسین محرابیان محمدی
پاییز 1390